Als je ogen groter zijn dan je grond moet je keuzes maken. Wij hebben maar plaats voor enkele fruitbomen en dus ging aan het planten van elke boom echt studiewerk vooraf. Naast de Queen Victoria van mijn grootvader hebben we ook een Opal pruimenboom staan. Ik heb het ras gekozen op basis van informatie op het internet. De website van Bongerd Groote Veen over historische fruitrassen is hiervoor een aanrader. Normaal zou je fruit moeten proeven voor je bomen aanplant, maar daar hadden we toen geen tijd voor. De pruim Opal werd maar erkend als ras in 1946. Het zou een Zwitserse kruising zijn tussen Early Favourite en Reine Claude d'Oullins. Het vel is paars-rood en het vruchtvlees is geelgroen en mooi stevig. De smaak is fris-zoet en de steen zit los, wat een groot voordeel is bij het verwerken van de pruim. Het is een sterke groeier en hij is weinig gevoelig voor ziektes of aantastingen. Het stuifmeel is van goede kwaliteit waardoor het ras rijk draagt.
We kunnen al deze informatie alleen maar bevestigen. De Opal is in enkele jaren tijd een grote boom geworden (nochtans laagstam) en dit jaar heeft hij kilo’s vruchten gedragen. De takken hingen tot tegen de grond. Volgend jaar zal ik ook deze boom moeten dunnen.
De pruimen waren heel lekker, maar wat doet een mens met tientallen kilo’s pruimen die rijp worden in een tijdspanne van enkele weken? We hebben pruimen gegeten, we hebben pruimen uitgedeeld, we hebben pruimen ingevroren, we hebben pruimen opgelegd in alcohol, we hebben pruimenconfituur gemaakt, pruimenchutney, pruimencake en een Luxemburgse pruimentaart. De rest van de pruimen was voor de vogeltjes, de mieren, de wespen en de bijen…
1 opmerking:
't is zoals je zegt: veel en veel te veel pruimen komen er van zo'n boom. Hier is er ook maar een fractie die gebruikt wordt (confituur). De rest gaat naadloos terug in de grote tuinkringloop.
Een reactie posten