Koolwitwering

Als de koolwitjes uit hun pop komen moeten de kolen in de grond. Dan weet ik dat het begin juli is. De kolen die ik kweek zijn wintergroenten die na Nieuwjaar geoogst worden. Dit jaar koos ik opnieuw voor boerenkool en spruiten. Omdat die winterplanten heel traag groeien moeten ze nu al geplant worden.

Ongeveer acht weken geleden zaaide ik de kolen door telkens één zaadje in een potje zaaigrond te steken. Komt het zaadje niet op, dan zaai ik meerdere zaadjes om uiteindelijk genoeg plantjes te krijgen. Die techniek kwam dit jaar goed van pas want het droge voorjaar, de junimaand met stortregen en rukwinden én het tuinkussen dat ik op de plantjes liet vallen zorgde voor flink wat schade.

Een kool mag je diep planten tot het hart net boven de grond uitsteekt, zoals op de foto. Het hart is dat deel van de plant waar de nieuwe scheutjes ontspruiten.

Na het planten volgt het belangrijkste. Om de rupsen van het koolwitje te vermijden ga ik geen insecticide spuiten maar wel alles afdekken met insectengaas. Eerst plaats ik gebogen elektriciteitsbuizen als geraamte. Helaas vind je nog moeilijk dergelijke buizen maar mijn vader heeft er gelukkig op de kop getikt bij een volkstuinier die ermee stopte.

Over die buizen span ik het gaas en leg de uiteinden vast met bamboestokken of houten palen. Behalve het ophogen en wieden binnen enkele weken heb je verder niet veel werk aan die winterkolen. De zwakkere plantjes die ik overheb zet ik in een verloren hoekje zonder gaas zodat de koolwitjes zich toch nog kunnen voortplanten.