Op mensenkracht

Vorige week kwam er een mail binnen met de vreemde melding dat ‘Hij was aangekomen’. Ik mocht Hem afhalen wanneer het mij paste. Heel lang wachten wou ik niet en dezelfde dag nog stapte ik de winkel binnen.

“Ha, dag meneer, je komt zeker je nieuwe Brill halen? Voilà, dat is Hem!”
Twee senioren die na mij kwamen fronsten hun wenkbrauwen. “Maar daar moest ik van mijn vader vroeger altijd achterlopen in het weekend! Bestaat dat écht nog?”

Inderdaad, ik was niet bij Pearl of Hans Anders beland, maar bij een winkel van tuinmachines. Daar was ik net eigenaar geworden van een gloednieuwe maaimachine zonder motor. Een duwertje dat werkt op pure mankracht. Eentje van het degelijke, oude Duitse merk Brill.

Je hebt geen tekening nodig om te beseffen dat zo’n maaier 100% ecologisch is.
Er zijn geen kerncentrales meer nodig om elektriciteit te leveren, en ook geen benzine.
Joke Schauvliege zal ook tevreden zijn want de BBQ van de buren kan gewoon doorgaan zonder een lading oordopjes.
Ook mijn spaarpot vaart er wel bij want mijn dure fitnessabonnement mag ik gaan opzeggen. Vanaf nu doe ik alleen nog aan gratis gazonsport. Start To Cut!

Het plan

Vita

Wordt haar leven verklaard

door de tuin, omdat zij zegt

dat zij heeft leren leven

met de wisseling van seizoenen?

Zoals zij langs de planten gaat

en hier iets aardigs mompelt

en daar schrikt, een stengel

schikt, een slak verplaatst

een uitgebloeide bloem weghaalt.

Zij loopt urenlang te kijken

en zegt: dit is werken, lezen.

Soms weet ze niet van waar

het komt, soms klopt het

met het plan van vorig jaar.

Remco Ekkers

Tuinieren is soms loslaten. Als je aan een tuin begint heb je meestal een plan in je hoofd. Ik wil deze planten en ik zal ze daar en daar zetten, maar ... planten doen niet altijd wat je wilt en sturen dan je mooie plannetjes in de war.

De knautia's in onze tuin hebben bijna de status van 'onkruid' bereikt. Ze zaaien zich uit op elk onbedekt stukje grond en als je niet oplet staan zelfs in het gazon paarse knopjes te wiegen. Wat begon met twee plantjes is nu een zee pomponnetjes.

De schaarse prairieplanten die zich nog staande hielden in deze border heb ik vorig jaar gered door ze in een ander hoekje te planten en door gebrek aan tijd heb ik sindsdien de knautia's hun gang laten gaan. Het resultaat dit jaar overtreft al mijn eigen plannen! Zo zie je dat ook planten verrassend uit de hoek kunnen komen ... als je ze een beetje loslaat.