Geboekstaafd

Het is Pasen en het is nog altijd winter. De beukhaagplanten die we eind februari kochten rusten daarom nog altijd ingekuild in de moestuin.

In tegenstelling tot veel mensen kiezen wij niet voor een uniforme haag. Die zou onze lange smalle tuin nog langer doen lijken. Eén van de soorten die we kozen is de rode beuk. Voor ons is de beuk de ideale haagplant. Een haag dient meestal als visuele afscherming en daarom willen de meeste mensen groenblijvende planten maar hiermee zet je het hele jaar een groene muur in je tuin. De beuk heeft enkel in de zomer een dicht bladerdek, in de herfst sterft het blad af. De verdroogde blaadjes blijven de hele winter hangen tot de nieuwe knoppen uitschieten. Zo volgt je beukenhaag de seizoenen.

 

Wij genieten in de winter ook van het ritselend geluid als de wind door de dorre blaadjes waait. Volgens de Germaanse mythologie zou dit geruis een gefluisterde boodschap van de god Thor zijn. De beuk was bij de Germanen dan ook een heilige boom. Uit het hout sneden ze staafjes waarop ze speciale runentekens kerfden. Ze gooiden die op een wit kleed en voorspelden de toekomst met de positie van de staafjes en de tekens.

Omdat de staafjes van beuk gemaakt waren noemde men ze ‘bökstaf’ in het oudsaksisch, in het oudhoogduits heetten ze ‘buohstab’ wat tovertekenstaafje betekent. Dat evolueerde naar Buchstabe, het moderne Duitse woord voor letter. Dit zou volgens sommigen geleid hebben tot het woord “boek”.

Met beuken haal je dus een heel verhaal in je tuin.