De winter die er geen was

Ja, ons nieuw grasperkje heeft de winter goed doorstaan. Nogal logisch want er is geen winter geweest dit jaar. Sombere regendagen waren er genoeg maar daar gaan we niet over jammeren. De laatste winterdagen die nu bezig zijn verdienen een nieuwe naam, de lente hangt immers al een week in de lucht en het tweede weekend van maart is al bijna zomer!

Net als de padden en de vlinders zijn we dus vervroegd ontwaakt uit onze winterslaap. Zij zochten meteen naar hun eerste voedsel, wij naar ons eerste tuinwerk. Het knotten van de wilgen was al lang gebeurd, maar onze werkhonger werd toch gestild.

We rooiden de overtollige bessenstekken die we al twee jaar hadden laten wachten waardoor ze misgroeid waren. We namen nieuwe stekken met de belofte om ze deze keer niet te vergeten.

De rozen werden gesnoeid, eentje werd verwijderd, een andere werd verplaatst en zo ontstond er een stoelendans van verschillende planten. Tuinieren is immers voortdurend creatief zijn.

Enkele ingekuilde taxussen kregen een definitieve plaats. Twee dienen nu als toekomstige toegangspoort tot de moestuin. De drie andere vervolledigen een bestaande haag. Boswilgjes kregen een plek tussen de andere wilgenstruiken. De grassencirkel werd gefatsoeneerd. Rabarber werd gesplitst en herplant. Uitjes kregen hun rijtjes. De aardbeien mogen dit seizoen in een vierkantemetertuin groeien.

Om rugklachten te vermijden eindigden we met een kalme activiteit. We speelden ‘zittende verhakselaar’ voor het rozensnoeisel. Het is rustgevend en nuttig om de onhandelbare stekeltakken in kleinere stukjes te verdelen met een snoeischaar. Nog nooit zoveel rozentakken in één groenzak gekregen.

Het loon voor onze tuinklussen was koffie met een bosbessenmuffin. Ja, wij zijn klaar voor het nieuwe tuinseizoen!